El Premio literario Nike (en polaco:Nagroda Literacka Nike) es uno de los más prestigiosos premios literarios de la literatura polaca. Lo estableció la Gazeta Wyborcza en 1997.
Laureados
Jurado
- 2024 – Urszula Kozioł, Raptularz[1]
- 2023 – Zyta Rudzka, Ten się śmieje, kto ma zęby[2]
- 2022 – Jerzy Jarniewicz, Mondo Cane[3]
- 2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
- 2020 – Radek Rak, Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli
- 2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
- 2018 - Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
- 2017 - Cezary Łazarewicz, Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka
- 2016 - Bronka Nowicka, Nakarmić kamień
- 2015 - Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe
- 2014 – Karol Modzelewski, Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca
- 2013 - Joanna Bator, Ciemno, prawie noc
- 2012 – Marek Bieńczyk, Książka twarzy
- 2011 – Marian Pilot, Pióropusz
- 2010 – Tadeusz Słobodzianek, Nasza Klasa
- 2009 – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Piosenka o zaleznosciach i uzaleznieniach
- 2008 - Olga Tokarczuk, Bieguni
- 2007 - Wiesław Myśliwski, Traktat o łuskaniu fasoli
- 2006 - Dorota Masłowska, Paw królowej
- 2005 - Andrzej Stasiuk, Jadąc do Babadag
- 2004 - Wojciech Kuczok, Gnój
- 2003 - Jarosław Marek Rymkiewicz, Zachód słonca w Milanówku
- 2002 - Joanna Olczak-Roniker, W ogrodzie pamięci
- 2001 - Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem
- 2000 - Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
- 1999 - Stanisław Barańczak, Chirurgiczna precyzja
- 1998 - Czesław Miłosz, Piesek przydrożny
- 1997 - Wiesław Myśliwski, Widnokrąg
Público
- 2024 – Michał Witkowski, Wiara. Autobiografia[4]
- 2023 – Grzegorz Piątek, Gdynia obiecana. Miasto, modernizm, modernizacja 1920-1939[5]
- 2022 – Joanna Ostrowska, Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej[6]
- 2021 – Zbigniew Rokita, Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku
- 2020 – Joanna Gierak-Onoszko, 27 śmierci Toby’ego Obeda
- 2019 – Mariusz Szczygieł, Nie ma
- 2018 - Marcin Wicha, Rzeczy, których nie wyrzuciłem
- 2017 - Stanisław Łubieński, Dwanaście srok za ogon
- 2016 - Magdalena Grzebałkowska, 1945. Wojna i pokój
- 2015 - Olga Tokarczuk, Ksiegi Jakubowe
- 2014 - Ignacy Karpowicz, Ości
- 2013 - Szczepan Twardoch, Morfina
- 2012 – Andrzej Franaszek, Miłosz : biografia
- 2011 – Sławomir Mrożek, Dziennik 1962–1969
- 2010 – Magdalena Grochowska, Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu
- 2009 – Krzysztof Varga, Gulasz z turula
- 2008 – Olga Tokarczuk, "Bieguni
- 2007 - Mariusz Szczygieł, Gottland
- 2006 - Wisława Szymborska, Dwukropek
- 2005 - Ryszard Kapuściński, Podróże z Herodotem
- 2004 - Wojciech Kuczok, Gnój
- 2003 - Dorota Masłowska, Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną
- 2002 - Olga Tokarczuk, Gra na wielu bębenkach
- 2001 - Jerzy Pilch, Pod Mocnym Aniołem / Jan T. Gross, Sąsiedzi
- 2000 - Tadeusz Różewicz, Matka odchodzi
- 1999 - Olga Tokarczuk, Dom dzienny, dom nocny
- 1998 - Zygmunt Kubiak, Mitologia Greków i Rzymian"
- 1997 - Olga Tokarczuk, Prawiek i inne czasy
Referencias
- ↑ «Literacka Nagroda Nike 2024 przyznana. Autorka była nominowana do nagrody już piąty raz» (en polaco). gazetapl. Consultado el 8 de octubre de 2024. Parámetro desconocido
|data=ignorado (se sugiere|fecha=) (ayuda) - ↑ Aleksandra Głowacka. «Znamy laureatkę Nagrody Literackiej Nike 2023» (en polaco). wp.pl. Consultado el 8 de octubre de 2024. Parámetro desconocido
|data=ignorado (se sugiere|fecha=) (ayuda) - ↑ Nike 2022 dla Jerzego Jarniewicza za tom "Mondo cane". "Poezja jako koło ratunkowe" (Wyborcza.pl, 2022-10-02.)
- ↑ «Wyborcza.pl» (en polaco). wyborcza.pl. Consultado el 8 de octubre de 2024. Parámetro desconocido
|data dostępu=ignorado (ayuda) - ↑ «Grzegorz Piątek laureatem Nagrody Nike czytelników. Uroczysta gala już w tę niedzielę» (en polaco). www.granice.pl. Consultado el 8 de octubre de 2024.
- ↑ «Silenced Memories: LGBT People in WWII». 2 de octubre de 2022.
Enlaces externos
- www.agora.pl (en inglés)
- Sitio oficial (en polaco)
| Control de autoridades |
|
|---|
Datos: Q672037
Multimedia: Nike Award / Q672037